دُنبهگویش خلخالاَسکِستانی: dumba دِروی: dunba شالی: dəmba کَجَلی: dömba کَرنَقی: damba کَرینی: dumba کُلوری: dəmba گیلَوانی: dumba لِردی: domba
دُنبهگویش کرمانشاهکلهری: düya گورانی: düya سنجابی: düya کولیایی: düya زنگنهای: düya جلالوندی: düya زولهای: düya کاکاوندی: düya هوزمانوندی: düya
ذنبةلغتنامه دهخداذنبة. [ ذَ ن َ ب َ ] (ع اِ) ذنبةالوادی جای منتهای سیل وادی . || ذنبةالدهر؛ اواخر زمان ، پایان روزگار.
ذنبةلغتنامه دهخداذنبة. [ ذَ ن َ ب َ ] (اِخ ) آبکی است میان اَمِرّة و اضاح . || جایگاهی است از اعمال بلقاء.
دنبهلغتنامه دهخدادنبه . [ دُم ْ ب ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان برزرود بخش حومه ٔ شهرستان اصفهان با 104 تن سکنه . آب آن از زاینده رود و چاه . راه آن اتومبیلرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).
دنبهفرهنگ فارسی عمیدعضوی از بدن گوسفند که در انتهای تنۀ او آویخته و بهجای دم اوست و تمام آن چربی است؛ و روغن آن بیشتر و بهتر از پیه و چربی بدن گوسفند است.
دنبه ناکلغتنامه دهخدادنبه ناک . [دُم ْ ب َ / ب ِ ] (ص مرکب ) که دارای دنبه ٔ بزرگ باشد:کبش دنبه ناک ؛ بزرگ دنبه . دنبه آور. (یادداشت مؤلف ): نعجة الیانة و الیاء؛ یعنی دنبه ناک . (منتهی الارب ).
دنبه آورلغتنامه دهخدادنبه آور. [ دُم ْ ب َ / ب ِ وَ ] (نف مرکب ) الیانه . الیاء (در مؤنث ). آلی . اَلی ّ. الیان (در مذکر): نعجة الیانة؛ میش دنبه آور. بزرگ دنبه . کلان دنبه . گوسپند و بره ای که دنبه ٔ بزرگ دارد. (یادداشت مؤلف ).