دژکامگیلغتنامه دهخدادژکامگی . [ دُ م َ / م ِ ] (حامص مرکب ) غضب و خشم . خشمناکی .- دژکامگی کردن ؛ نمودن غضب و بدخویی . خشم گرفتن : مکن دژکامگی با آن جوانمردبپرور مهر آن را کو بپرورد.<p class="autho
دژکاملغتنامه دهخدادژکام . [ دِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) زاهد و پرهیزکار. (برهان ) (آنندراج ). پارسا. (ناظم الاطباء). || خواجه سرا. (برهان ) (آنندراج ). || پیر سال دیده . (ناظم الاطباء). دژکامه . و رجوع به دژکامه شود.
دژکاملغتنامه دهخدادژکام . [ دُ ] (ص مرکب ) بدکام . تلخ کام . اندوهناک . بی مراد. نومید. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : یکی نامه نوشت از ویس دژکام به رامین نکوبخت نکونام . (ویس و رامین ).|| سهمناک و خشمگین . (برهان ) (آنندراج ). غضبناک
دژکامهلغتنامه دهخدادژکامه . [ دُ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) دژکام است در تمام معانی . (از برهان ) (از ناظم الاطباء). رجوع به دژکام شود.
دقمةلغتنامه دهخدادقمة. [ دَ ق ِ م َ ] (ع ص ) شتر و گوسپند که حنک آن ازپیری رفته باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
دکمهلغتنامه دهخدادکمه . [ دُ م َ /م ِ ] (اِ) تکمه . دگمه . (فرهنگ فارسی معین ). گوی سینه و گوی گریبان و سردست و امثال آن . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). رجوع به تکمه و دگمه شود : فنک زگوشه ٔ میدان حبر روی نمودکمند و گرز وی از