لغتنامه دهخدا
ذاکرة. [ ک ِ رَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ذاکر. یاد. || قوه ای در آدمی و بعض جانوران دیگر که بدان معلومات و مدرکات و محسوسات گذشته بیاد آید. قوه ای که شناخته های گذشته و غایب بدان بیاد آید. و آن غیر حافظه است . قوه ای است در آدمی و دیگرحیوان که واسطه ٔ آن یکی از حواس خمسه ٔ ظاهره ا