لغتنامه دهخدا
ذنابة. [ذُ ب َ ] (ع اِ) سپس رو. || نوک کفش . || آبراهه در پستی . || نهری که از مرغزار بجانب دیگر رود. || پایان جوی . || پایان هر چیزی . || دنباله ٔ چیزی . || ذنابةالوادی ؛ جای منتهای سیل وادی . || ذُنابةالدهر؛ اواخر زمان آن . ج ، ذِناب ، ذُنابیب . || در جهانگشای جوینی اگر تصح