ذوالذکرلغتنامه دهخداذوالذکر.[ ذُذْ ذِ ] (ع ص مرکب ) ذِکّیر. آنکه ذاکره ٔ قوی دارد. || شریف . رفیع. بلندمرتبت : و القرآن ذی الذکر. الاَّیة (قرآن 1/38)؛ ای ذوالعظمة و الشّرف .
ذوذکرلغتنامه دهخداذوذکر. [ ذِ ] (ع ص مرکب ) نامی . نامور. بلندآوازه . صاحب صیت و شهرت یا افتخار. معروف . مشهور. سرشناس . ذَکُر. ذَکر. ذَکیر. ذِکّیر. و رجوع به ذوالذکر شود.