راوندیهفرهنگ فارسی عمیدپیروان عبدالله راوندی که بیشتر از طبقۀ کشاورز و متمایل به عقاید مزدک و تناسخ بودند، و معتقد بودند امامت از آن فرزندان عباس عموی پیامبر است.
راوندهلغتنامه دهخداراونده . [ وَ دَ ] (اِخ ) عبداﷲ معروف براوندی رئیس فرقه ٔراوندیه . (از حبیب السیر چ سنگی تهران ص 272). رجوع به راوندیه و راوندی (عبداﷲ) در همین لغت نامه شود.
راوندهلغتنامه دهخداراونده . [ وَ دَ ] (اِخ ) راوندیة. همان فرقه ٔ راوندیة است منسوب به عبداﷲ راوندی که درحبیب السیر راونده آمده است . رجوع به راوندیة در همین لغت نامه و حبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 272 شود.
راوندیةلغتنامه دهخداراوندیة.[ وَ دی ْ ی َ ] (اِخ ) اسم دیگر شیعه ٔ آل عباس یا عباسیه است که امامت را بارث بعد از رسول اﷲ حق فرزندان عباس عم آن حضرت میدانستند و ایشان اصحاب عبداﷲ راوندی می باشند و باید دانست که این فرقه بهیچوجه به ابن راوندی مشهور نسبتی ندارند. از راوندیة جماعتی نیز به الوهیت منص
راوندیلغتنامه دهخداراوندی . [ وَ ] (اِ) (اصطلاح موسیقی ) نام قطعه ای از قطعات دستگاه همایون در اصطلاح موسیقی . رجوع به مجمعالادوار هدایت نوبت سوم ص 100 و 201 شود.
راوندهلغتنامه دهخداراونده . [ وَ دَ ] (اِخ ) راوندیة. همان فرقه ٔ راوندیة است منسوب به عبداﷲ راوندی که درحبیب السیر راونده آمده است . رجوع به راوندیة در همین لغت نامه و حبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 272 شود.
راوندهلغتنامه دهخداراونده . [ وَ دَ ] (اِخ ) عبداﷲ معروف براوندی رئیس فرقه ٔراوندیه . (از حبیب السیر چ سنگی تهران ص 272). رجوع به راوندیه و راوندی (عبداﷲ) در همین لغت نامه شود.
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) ابن راوند. رئیس صنف راوندیه از فرقه ٔ عباسیه . (مفاتیح العلوم خوارزمی ).
روندیانلغتنامه دهخداروندیان . [ رَ وَ ] (اِخ ) راوندیان . دراصل روندیان و معروف راوندیان است . (مجمل التواریخ و القصص ذیل 329) : به کوفه اندر جماعتی بودند که ایشان را روندیان خواندندی و به ربوبیت منصور همی گفتندو اصل ایشان از عبداﷲ رونده
هریریةلغتنامه دهخداهریریة. [ هَُ رَ ری ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از راوندیه که اصحاب ابوهریره ٔ راوندی هستند و آنهارا عباسیه ٔ خلص نیز میخوانند... طرفدار امامت عباس بن عبدالمطلب عم حضرت رسول ، و معتقد به ولایت ابومسلم اند. و در حق عباس و اولاد او غلو بسیار کنند. (از خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال ص