لغتنامه دهخدا
چاربیخ . (اِ مرکب ) اصول اربعه . چهار ریشه و آن ریشه ٔ خطمی و رازیانه و کرفس و کَبَر باشد. بیخ کاسنی و بیخ رازیانه و بیخ کبر و بیخ کرفس را گویند. (برهان ) (آنندراج ). || (ص مرکب ) دارای چهار ریشه . چارریشه . چاراصل : درختی است شش پهلو و چاربیخ