رفاعلغتنامه دهخدارفاع . [ رَ ] (ع اِ) یا رِفاع . ایام غله ٔ دروده را به خرمنگاه آوردن . یقال : هذه ایام رفاع . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). وقت برداشتن غله . (یادداشت مؤلف ) (از اقرب الموارد). || (مص ) پر شدن زراعت از دانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
رفاعیلغتنامه دهخدارفاعی . [ رِ ] (اِخ ) احمد رفاعی الکبیر الحسینی الانصاری . او راست : البرهان المؤید لصاحب مدالید، چ مصر 1322 هَ . ق . (از معجم المطبوعات مصر ج 1).
رفاعیلغتنامه دهخدارفاعی . [ رِ ] (اِخ ) دکتر احمد فرید رفاعی ، مؤلف کتاب عصر المأمون . رجوع به تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تألیف دکتر صفا ص 44 شود.
رفاعیلغتنامه دهخدارفاعی . [ رِ ] (اِخ ) شیخ احمدبن محمد وتری موصلی بغدادی شافعی رفاعی ، متوفای سال 970 هَ . ق . یا 980 هَ . ق . در مصر. اوراست : روضة الناظرین و خلاصة مناقب الصالحین . (از معجم المطبوعات مصر ج <span class="hl"
رفاهلغتنامه دهخدارفاه . [ رَ ] (ع اِمص ) آسودگی و استراحت . (ناظم الاطباء). || ناز و نعمت . (از ناظم الاطباء). || فراخی عیش . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || سازواری . || تن آسایی . (ناظم الاطباء). تن آسانی . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || ج ِ رفه . که به معنی تن آسانی است . (آنند
رفاهلغتنامه دهخدارفاه . [ رَ ] (ع مص ) فراخ و آسان شدن زندگانی کسی . (منتهی الارب ) رَفاهیَة. (المنجد) (اقرب الموارد). رَفاهَة. (المنجد). زندگانی فراخ و به عیش زیستن . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). فراخ زیستن . رفاهت . رفاهیت . (یادداشت مؤلف ). رجوع به رفاه و رفاهیة شود.
رفاهلغتنامه دهخدارفاه . [ رَ ] (ع اِمص ) آسودگی و استراحت . (ناظم الاطباء). || ناز و نعمت . (از ناظم الاطباء). || فراخی عیش . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || سازواری . || تن آسایی . (ناظم الاطباء). تن آسانی . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || ج ِ رفه . که به معنی تن آسانی است . (آنند
رفاهلغتنامه دهخدارفاه . [ رَ ] (ع مص ) فراخ و آسان شدن زندگانی کسی . (منتهی الارب ) رَفاهیَة. (المنجد) (اقرب الموارد). رَفاهَة. (المنجد). زندگانی فراخ و به عیش زیستن . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). فراخ زیستن . رفاهت . رفاهیت . (یادداشت مؤلف ). رجوع به رفاه و رفاهیة شود.
ارفاهلغتنامه دهخداارفاه . [ اِ ] (ع مص ) برآسوده و تن آسان داشتن . || روغن مالیدن مرد هر روز. (منتهی الأرب ). خود را همه روزه روغن مالیدن . || موی شاندن . (منتهی الأرب ). || ارفاه ابل ؛ بر آب آوردن شتران را هرگاه که خواهد. (منتهی الأرب ). به آب آوردن اشتر هر گه که خواهد. (تاج المصادر بیهقی