لغتنامه دهخدا
رفیقی تبریزی . [ رَ قی ِ ت َ ] (اِخ ) از گویندگان قرن دهم هجری قمری بود در تبریز به مطربی اوقات صرف می کرد و در آن کار نقشها و صورتها تصنیف کرده بود. بیت زیر ازوست :عمری است که من عاشق رخسار بتانم سودازده ٔ زلف بتان از دل و جانم .(از دانشمندان آذربایجان ص <span cl