رماس

ramās

معنی

= کندر

جست‌وجوی دقیق

رماس

لغت‌نامه دهخدا

رماس . [ رَ ] (اِ) مصطکی و آن را رماست هم گویند. (برهان قاطع) (آنندراج ). مصطکی . علک الروم . طبیعت در دوم گرم و خشک ، مقوی معده و جگر و هاضمه و اشتها، محرک آروغ و رافع پیچش ، مصلح گردکان و کتیرا، بدل بوزن آن کندر و یا یک و نیم وزن علک البطم . و در تقویت معده و جگر او خز (کذا

رماس

فرهنگ فارسی عمید

= کندر

رماس

فرهنگ فارسی معین

(رَ) (اِ.) مصطکی ؛ صمغی سفید رنگ و نرم و خوشبو، شیرین و چسبنده که از درختی در شام به دست می آید.

جست‌وجوی هم‌آوا

ریماز

لغت‌نامه دهخدا

ریماز. (اِ) ریماد. یک نوع جامه ٔ لطیف . (ناظم الاطباء). جامه . (شرفنامه ٔ منیری ). نوعی ازجامه ٔ لطیف بود و آن را گیماز هم خوانند. (از برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ). رجوع به ریمز و ریماد شود.

پرماز

لغت‌نامه دهخدا

پرماز. [ پ ُ ] (ص مرکب ) پرچین . پرشکن . ترنجیده : درچو بگشاد و بدان دخترکان کرد نگاه دید چون زنگی هر یک را دو روی سیاه جای جای بچه ٔ تابان چون زهره و ماه بچه ٔ سرخ چو خون و بچه ٔ زرد چو کاه سر نگونسار ز شرم و روی تیره ز گناه هر

پرماس

لغت‌نامه دهخدا

پرماس . [ پ َ ] (اِ) خلاص و نجات . (برهان ) (جهانگیری ). رهائی : بعدل او بود از جور بدکنش رستن بخیل او بود از شرّ دشمنان پرماس . ناصرخسرو (از جهانگیری ).

پرماز

فرهنگ فارسی عمید

پرچین‌وشکن؛ ترنجیده.

پرماس

فرهنگ فارسی عمید

= پرماسیدن

جست‌وجوی مشابه

رماست

لغت‌نامه دهخدا

رماست . [ رَ ] (اِ) رجوع به رماس و مصطکی شود.

جست‌وجوی متن

کندر

فرهنگ فارسی عمید

صمغی سفید، نرم، خوش‌بو، و شیرین که از درختی خاردار شبیه درخت مورد گرفته می‌شود و هنگام سوختن بوی خوشی می‌پراکند و در دندان‌پزشکی جهت قالب‌گیری دندان به کار می‌رفته؛ بستج؛ بُستخ؛ مصطکی؛ رماس؛ رماست؛ کندر رومی.

مصطکی

لغت‌نامه دهخدا

مصطکی . [ م َ طَ ] (معرب ، اِ) (از یونانی ماستیخه ) صمغ زردرنگ که از درخت ضرو تراود. (یادداشت مؤلف ). یک نوع سم سقزی خوشبو و شبیه به کندر که آن را اراء و پلاجور و رماس و رماست و کیه نیز گویند و درخت آن را و کشک و ولمشک نامند. (ناظم الاطباء). صمغی است زردرنگ . (غیاث ) (آنندرا

جست‌وجوی هم‌آغاز

رماست

لغت‌نامه دهخدا

رماست . [ رَ ] (اِ) رجوع به رماس و مصطکی شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

حرماس

لغت‌نامه دهخدا

حرماس . [ ح ِ ] (ع ص ) بلدٌ حرماس ؛ ای املس ؛ یعنی هموار و لخشان . || ارض حرماس ؛ صلبة واسعة؛ زمین سخت و فراخ . (منتهی الارب ).

هرماس

لغت‌نامه دهخدا

هرماس . [ هَِ ] (ع اِ) شیر سخت خونخوار مردم . (منتهی الارب ). هرمس . (اقرب الموارد). || بچه ٔ پلنگ . (منتهی الارب ). ولدالنمر. (اقرب الموارد). رجوع به هرمس شود.

هرماس

لغت‌نامه دهخدا

هرماس . [ هَُ ] (اِ) اهریمن را گویند که راه نماینده ٔ بدی هاست و شیطان را هم میگویند. (برهان ) : از ره نام همچو یکدگرندسوی بیعقل هرمس و هرماس .ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 207).

هرماس

لغت‌نامه دهخدا

هرماس .[ هَِ ] (اِخ ) جایی است در معره . (معجم البلدان ).

هرماس

لغت‌نامه دهخدا

هرماس . [ هَِ ] (اِخ ) نام نهر نصیبین . (از معجم البلدان ).

درپیوند

بیشتر بدانید

رماس

ramās

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا