زاهدکوهلغتنامه دهخدازاهدکوه .[ هَِ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشیدجهان آرا باشد. (آنندراج ) (برهان قاطع). آفتاب . (فرهنگ رشیدی ). منزوی در کوه . (کشف اللغات ) : زاهد کوه آستینی برفشاندزو کلید خمستان بیرون فتاد. خاقانی .و