زبان حاللغتنامه دهخدازبان حال . [ زَ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) ناسرایش یعنی آنچه را که بیان میکند وضع شخص و یا حالت شخص و یا شئونات شخص را. (ناظم الاطباء). آنچه را که منسوب الیه
زبان حالتلغتنامه دهخدازبان حالت . [ زَ ن ِل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زبان حال : خاقانی را زبان حالت از نا بُده ترجمان ببینم . خاقانی .رجوع به زبان حال و لسان الحال شود.
زبان حالتلغتنامه دهخدازبان حالت . [ زَ ن ِل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زبان حال : خاقانی را زبان حالت از نا بُده ترجمان ببینم . خاقانی .رجوع به زبان حال و لسان الحال شود.
لسان الحاللغتنامه دهخدالسان الحال . [ ل ِ نُل ْ ] (ع اِ مرکب ) زبان حال . مادل علی حالة الشی ٔ او کیفیته من ظواهر امره فکانه قام مقام کلام یعبر به عن حاله فلم یفتقر معه الی کلام یقولو
زبان سرایشلغتنامه دهخدازبان سرایش . [ زَ ن ِ س َ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) یعنی زبان قال که سخن گفتن و تکلم لسانی کردن ، و زبان ناسرایش بضد اول یعنی زبان حال که ارباب حال دانند ن
زبان قاللغتنامه دهخدازبان قال . [ زَ ن ِ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) سرایش . بر خلاف زبان حال . (ناظم الاطباء).
زبان دللغتنامه دهخدازبان دل . [ زَ ن ِ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زبان معنی . زبان حال . زبان باطن . زبان سرّ : که او ترجمان زبان دلست جز از دو زبان چون بود ترجمان . مسعودسعد.می