زربخشلغتنامه دهخدازربخش . [ زَ ب َ ] (نف مرکب ) زربخشنده . بخشنده ٔ زر. که زر عطا کند : دستش به ابر نیسان ماند گه عطاگر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.سوزنی .
درنثارلغتنامه دهخدادرنثار. [ دُ ن ِ ] (ص مرکب ) نثار کننده ٔ در. درپاش . درافشان : خاطری درنثار چون دریافکرتی تیزمایه چون آذر. سنائی .دستش به ابر نیسان ماند گه سخاگر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.سوزنی .
زربارلغتنامه دهخدازربار. [ زَ ](نف مرکب ) که زر بارد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زربخش . که زر از دستش بارد. که زر بخشد : نشانی از کف زربار او دهد به خزان چو برگ ریز شود بر زمین شجر ز هوا.سوزنی (یادداشت ایضاً).
جان انجاملغتنامه دهخداجان انجام . [ اَ ] (نف مرکب ) جان بآخر رساننده . خاتمه دهنده ٔ جان . جان پایان دهنده . کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهرباربروز رزم بود اژدهای جان انجام . عمعق .چون ز بازو سیف جان انجام را بالا کندپیش او صد خصم
ابرولغتنامه دهخداابرو. [ اَ ] (اِ) مجموع موی روئیده بر ظاهر استخوان قوسی شکل بالای کاسه ٔ چشم به زیر پیشانی . حاجب . برو : کز موی سرت عزیزتر باشدهرچند فروتر است از او ابرو. ناصرخسرو.رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم هز