لغتنامه دهخدا
زغارچه . [ زَ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) گیاهی است بهاری و با سرکه خورند بغایت لذیذ است و آنرا به عربی رجل الغراب خوانند چه شباهتی به پای کلاغ دارد و بیخ آن قولنج را نافع است . (برهان ) (آنندراج ). آطریلال و رجل الغراب که مردم تهران قازیاغی گویند