زنبغوللغتنامه دهخدازنبغول . [ زُم ْ / زَم ْ ب َ ] (اِ) زنبغل .(آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
زنبغللغتنامه دهخدازنبغل . [ زُم ْ ب ُ / زَم ْ ب َ غ ُ / زُم ْ ب َ غ َ ] (اِ) آن است که شخصی دهان خود را پر باد کند و دیگری چنان دستی بر آن زند که آن بادبا صدا از دهان او جهد. (برهان ) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ). و