زودافکنلغتنامه دهخدازودافکن . [ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که زود افکند. که به اندک زمانی از پای درآورد. که فی الفور مست سازد : کو آن می دیرسال زودافکن تومحراب دل من و حیات تن تومیخانه مقام من به و مسکن توخم بر سر من سبوی در گردن تو.خاقانی .