زیانکار

مترادف

متضرر، مغبون

جست‌وجوی دقیق

زیانکار

لغت‌نامه دهخدا

زیانکار. (ص مرکب ) متلف . اتلاف کننده و تباه کننده . (ناظم الاطباء). زیان آور. آنکه زیان و خسارت رساند : به گیتی زیانکارتر کار چیست که بر کرده ٔ آن بباید گریست . فردوسی .ز گیتی هر آنکو بی آزارترچنان دان که مرگش

زیانکار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

deleterrious

زیانکار

فرهنگ مترادف و متضاد

متضرر، مغبون

جست‌وجوی هم‌آوا

گوری زانکار

لغت‌نامه دهخدا

گوری زانکار. [ گ ُ ] (اِخ ) کوهستانی از هیمالیا در نپال که 7145 متر بلندی دارد.

جانقور

لغت‌نامه دهخدا

جانقور. (اِخ ) دهی است جزو دهستان مهرانرود بخش بستان آباد شهرستان تبریز. در هفده هزارگزی جنوب خاوری تبریز و در دو هزارگزی بشوسه ٔ تبریز بستان آباد واقع شده و محلی است جلگه و ییلاقی و سردسیر و 305 تن سکنه ٔ ترک دارد. آب آنجا از چشمه تأمین میش

زنقیر

لغت‌نامه دهخدا

زنقیر. [ زِ ] (ع اِ) تراشه ٔناخن و پاره ای از آن . || پوست تنک سفال خرما. || مارزئته زنقیرا؛ ای شیئاً. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

زیانکارگی

لغت‌نامه دهخدا

زیانکارگی . [ رَ / رِ ] (حامص مرکب ) زیانکاری : هرچه کاری ، همان درود توان در زیانکارگی چه سود توان . اوحدی .رجوع به زیان و دیگر ترکیبهای آن شود.

زیانکاری

لغت‌نامه دهخدا

زیانکاری . (حامص مرکب ) خسران بردن . (فرهنگ فارسی معین ). زیان کردن . و رجوع به همین کلمه شود. || زیانگری . (فرهنگ فارسی معین ). || اتلاف و اسراف . || گناه . (ناظم الاطباء).