زیبارخلغتنامه دهخدازیبارخ . [ رُ ] (ص مرکب ) زیباروی . (از فهرست ولف ). جمیل . نکوروی : سمن بوی وزیبارخ و ماهروی چو خورشید دیدار و چون مشک بوی . فردوسی .برخ شد کنون چون گل ارغوان سهی قد و زیبارخ و پهلوان . ف
نازنین چهرلغتنامه دهخدانازنین چهر. [ زَ چ ِ ] (ص مرکب ) که چهری لطیف و زیبا دارد. زیبارخ . زیبارو : پدر گفتش ای نازنین چهر من که شوریده داری دل از مهر من .سعدی .
سهی قدلغتنامه دهخداسهی قد. [ س َ ق َ دد / ق َ ] (ص مرکب ) سهی قامت . بلندقامت . موزون اندام : برخ شد کنون چون گل ارغوان سهی قد و زیبارخ و پهلوان . فردوسی .چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان کآید بجلو
دستان سرالغتنامه دهخدادستان سرا. [ دَ س َ ] (نف مرکب ) دستان سرای . دستان سراینده . سرودگوی . مغنی . آوازه خوان . سرودخوان : بلبل دستان سرا چاره همی جوید ز من چاره زآن جوید که او را جست باید نیز چار. ؟ (از لغت نامه ٔ اسدی ).همه زیبارخ و
نکته پردازلغتنامه دهخدانکته پرداز. [ ن ُ ت َ / ت ِ پ َ ] (نف مرکب ) نکته پرور. تیزفهم زیرک و بافراست که دارای طبع لطیف باشد. (ناظم الاطباء). آنکه نکته های دقیق و لطیف بیان کند. (فرهنگ فارسی معین ). نکته گو : جوابش داد مرد نکته پردازک