سبوس

سبوس

لغت‌نامه دهخدا

سبوس . [ س َ / س ُ ] (اِ) طبری «سوس ». (نصاب طبری 451) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). نخاله ٔ هر چیز را گویند عموماً و نخاله و پوست گندم و جو آردکرده را خصوصاً. (برهان ). پوست گندم یعنی آنچه که در غربال بعد از بیختن باقی ماند. (آنندراج ) (غیاث ). پوست...

سبوس

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) (زیست‌شناسی) sa(o)bus پوست گندم یا جو؛ پوست آرد نشدۀ دانۀ گندم یا جو که از الک کردن آرد به دست می‌آید.

سبوس

لهجه و گویش اصفهانی

تکیه ای: sevus طاری: söhösk طامه ای: sobus طرقی: sövös کشه ای: söhus نطنزی: sobus

سبوس

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bran, chaff, husk

سبوس

دیکشنری فارسی به عربی

قشة , مستنقع , نخالة

سبوس گندم

مهندسی نساجی

wheat bran

سبوس دار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

branny

سبوس گرفتن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

shell

سبوس مانند

دیکشنری فارسی به انگلیسی

branny

brown rice

برنج سبوس‌دار

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم و فنّاوری غذا] دانۀ کامل برنج، یعنی شلتوک، که پوستۀ غیرخوارکی آن گرفته شده باشد

سِبُوس یا سِبِسْک

لهجه و گویش گنابادی

sebows or sebesk در گویش گنابادی یعنی یونجه

سبوس گیری کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

husk

غلا ف سبوس

دیکشنری فارسی به عربی

قد

بی سبوس کردن

دیکشنری فارسی به عربی

قشة