سمینهلغتنامه دهخداسمینه . [ س َ ن َ / ن ِ ] (اِ) پارچه ٔ باریک رقیق و تنک . (آنندراج ) (برهان ). نام جامه ای که باریک و نازک باشد. (غیاث ).
سمینةلغتنامه دهخداسمینة. [ س َ ن ] (ع ص ) ارض سمینة؛ زمین گردناک که سنگ در آن باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
سمنهلغتنامه دهخداسمنه . [ س ُ ن َ / ن ِ ] (اِ) دانه ای است سیاه رنگ از نخود کوچکتر و آنرا در خراسان نقل خواجه گویند فربهی آورد و باه را برانگیزد. (برهان ). گیاهی است که بسبب ستاره های تابستان روید و همواره سبز باشد و داروی فربهی زنان است یا عام است . (منتهی ا
سمنیهلغتنامه دهخداسمنیه . [ س َ م َ نی ی َ ] (اِخ ) قومی است به هند دهریه یا از بت پرستان مائل بتناسخ . (آنندراج ) (دهار). پیغامبر آنان بودآسف و بیشتر اهل ماوراءالنهر پیش از مسلمانی بدین دین بوده اند. وآنان سخی ترین مردم جهان و دیانتها شده اند. چه پیغامبر آنان گفتن (نه ) را حرام شمرده و کلمه ٔ
سیمینهلغتنامه دهخداسیمینه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، اِ مرکب ) منسوب به سیم . سیمین . ساخته از سیم : ایدون گویند که چون قتیبه بیکند را بگشاد چندان زرینه و سیمینه ازآن زنان یافت که اندازه نبود. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). و اندر خزینه مال
اشتماتلغتنامه دهخدااشتمات . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) اول فربهی . (منتهی الارب ). در منتهی الارب چنین است ولی دراقرب الموارد آرد: اشتمت بعیره ؛ بداء سمنه . و بنابراین بمعنی آغاز فربهی شتر است نه آغاز فربهی مطلق .
حبةالسمنةلغتنامه دهخداحبةالسمنة. [ ح َب ْ ب َ تُس ْ س ِ ن َ ] (ع اِ مرکب ) حب السمنة.حب ّالحنکلا . نقل خواجه .
حب السمنةلغتنامه دهخداحب السمنة. [ح َب ْ بُس ْ س ِ ن َ ] (ع اِ مرکب ) نقل خواجه . حبةالسمنة. حب الحنکلاء. قسم صغیر حب ّالزلم . حبی است سیاه رنگ از نخود کوچکتر و خراسانیان آنرا نقل خواجه خوانند. پوست وی بغایت سیاه بود و مغز وی سفید. و طبیعت وی گرم و تر بود در اول و گویند در دویم . و منفعت وی آنست ک
مسمنةلغتنامه دهخدامسمنة. [ م ُ س َم ْ م َ ن َ ] (ع ص ) تأنیث مسمن . فربه به ادویه : امراءة مسمنة؛ زن فربه به ادویه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
مسمنةلغتنامه دهخدامسمنة. [ م ُ س َم ْ م ِ ن َ ] (ع ص ) تأنیث مُسمِّن . فربه کننده . ج ، مسمّنات . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به مسمن شود.