سوا کردن

نمک اسیدهای استئاریک یا اولئیک یا پالمیتیک یا لوریک و یک فلز سنگین، مانند کبالت یا مس که از آن برای خشک‌کردن درپوش رنگ‌ها و جوهرها، در قارچ‌کش‌ها و مواد ضد آب، استفاده می‌کنند

سَوا سَوا

سُوا شوو

جست‌وجوی مشابه

سواد کردن

سواد کردن . [ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نوشتن و از روی مکتوب و نوشته ٔ اصلی نوشتن .(ناظم الاطباء). نقل نوشتن از قباله و رقم و حکم و جز آن و گویند این رقم را سواد کنید. (از آنندراج ). مبیضه کردن . نسخه برداشتن . استنساخ کردن : اخلاق تو سواد همی کرد آس

سوار کردن

لغت‌نامه دهخدا

سوار کردن . [ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بر نگین نشاندن احجار کریمه را. (یادداشت بخط مؤلف ). || برنشاندن بمرکوبی . (یادداشت بخط مؤلف ). || اجزاء ماشین یا کارخانه ای را بهم پیوستن . (یادداشت بخط مؤلف ).- حقه را سوار کردن ؛ فریفتن . (یادداشت بخط مؤ

سؤال کردن

لغت‌نامه دهخدا

سؤال کردن . [ س ُ آ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پرسیدن . پرسش کردن . در تداول ، طلب رفع حاجت کردن و گدایی کردن . (ناظم الاطباء).

سوار کردن

دیکشنری فارسی به عربی

جبل , جمع

سواری کردن

دیکشنری فارسی به عربی

خلية , دافع , شرج

جست‌وجوی متن

swa

دیکشنری انگلیسی به فارسی

سوا

سَوا و جُدا

فرهنگ گنجواژه

جدا. سوا و جدا کردن.

هوسه

گویش مازنی

جدا شدن – سوا شدن

جدا

گویش تهرانی

سوا

سیوا

گویش مازنی

جدا سوا

جست‌وجوی هم‌آغاز

سوا

لغت‌نامه دهخدا

سوا. [ س َ ] (اِ) جدا. سیوا [ در لهجه ٔ خراسانی ] . رجوع به سوا کردن شود.

سوا

لغت‌نامه دهخدا

سوا. [ س َ ] (ع ص ، اِ) سَواء. برابر. برابری . (غیاث ). سواء. یکسان . برابر.- سلیمان سوا ؛ سلیمان مانند. همتای سلیمان : آن کو بملک و فصل خطاب و بحکم عدل امروز با گذشته سلیمان سوا شده ست . ناصرخس

سوا

فرهنگ فارسی عمید

۱. جداگانه.۲. (حرف اضافه) کلمۀ استثنا؛ غیر؛ جز؛ مگر؛ سوا.۳. (اسم) [قدیمی] عدل.۴. [قدیمی] یکسان؛ برابر.

سوا

دیکشنری فارسی به عربی

علي حدة , منفصلا

سوا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

aloof, apart, dis-

جست‌وجوی هم‌قافیه

سوا

لغت‌نامه دهخدا

سوا. [ س َ ] (اِ) جدا. سیوا [ در لهجه ٔ خراسانی ] . رجوع به سوا کردن شود.

سوا

لغت‌نامه دهخدا

شاخ سوا

لغت‌نامه دهخدا

شاخ سوا. [ س ِ ] (اِخ ) کوه سرکوتل واقع در خط سرحدی مغرب ایران بین لادین و کوه مرغاب . (جغرافیای سیاسی ایران کیهان ص 41). و رجوع به جغرافیای مفصل غرب ایران ص 136 شود.

رسوا

لغت‌نامه دهخدا

رسوا. [ رُس ْ ] (اِخ ) میر کمال الدین . از گویندگان پارسی زبان بود و شرح حال او در روز روشن ص 241 آمده است . رجوع به مآخذ مذکور و فرهنگ سخنوران شود.

رسوا

لغت‌نامه دهخدا

رسوا. [ رُس ْ ] (ص ) فضیح . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ارمغان آصفی ). بی حرمت و بی عزت و بی آبرو و بدنام و مفتضح . (فرهنگ فارسی معین ). مفتضح .کسی که بر بدی آشکار شده ، مثال : فلان رسوا شده است وخبر ندارد. (فرهنگ نظام ). کیاده . (لغت فرس اسدی ، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ نخجوانی )

درپیوند

بیشتر بدانید

سوا کردن

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ مترادف و متضاد

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش بختیاری

گویش بختیاری

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ گنجواژه

گویش مازنی

گویش تهرانی

گویش مازنی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا