شاقوللغتنامه دهخداشاقول . (اِ) چوبی به اندازه ٔ دو ذرع باشد که کشاورزان بصره با خود دارند و در سر آن آهن سرتیز کنند و بدان ریسمانی بندند و آن را در زمین فروکنند و کشند تا استواری زمین معلوم گردانند. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || رسنی است بر یکسر آن گل
ارتفاع قائمorthometric elevation, orthometric height, normal heightواژههای مصوب فرهنگستانفاصلۀ هندسی بین زمینوار و نقطهای در امتداد خط شاقولی که از آن نقطه میگذرد
لنگربرپاanchor apeak, apeak, apeekواژههای مصوب فرهنگستانمرحلهای از لنگربرداری که در آن لنگر در حال جدا شدن از بستر دریا حالت شاقولی پیدا میکند