شالبافلغتنامه دهخداشالباف . (نف مرکب ) بافنده ٔ شال . آنکه شال بافد. جولاهه که شال بافد. (یادداشت مؤلف ) : نه از شال بافان این روزگارم که کلغر ندانند باز از بریشم . نزاری قهستانی .تا بکی کبر و چند خواهی لاف که منم شالباف سنگین ب
شال شورلغتنامه دهخداشال شور. (نف مرکب ) که شال شوید. کسی که عملش شال شویی باشد : اگر می نبافد چه داند کسی که او شالشور است یا شالباف .حکیم قاسم کرمانی (خارستان ص 8).