شاکریةلغتنامه دهخداشاکریة. [ ک ِ ری ی َ ] (ص نسبی ) شاکری . قبیله ای است منسوب به ابن شاکر. (از تاج العروس ). شاکریة. منسوب است به شاکر که بطنی است از همدان . (از نساب سمعانی ).
شاکریةلغتنامه دهخداشاکریة. [ ک َ / ک ِ ری ی َ ] (ع اِ) مزد و اجر شاکری . || ج ِشاکری بود. (اقرب الموارد). و رجوع به شاکری شود.
شاقرةلغتنامه دهخداشاقرة. [ ق ِ رَ ] (اِخ ) ناحیه ای است در اندلس از اعمال شرقی طلیطله در آنجا حصاری است . (از معجم البلدان ).
شاکرةلغتنامه دهخداشاکرة. [ ک ِ رَ ] (ع اِ) کیسه و خریطه وجوال . (ناظم الاطباء). این لغت جای دیگر یافت نشد.
شاکریهلغتنامه دهخداشاکریه . [ ک ِ ری ی َ ] (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ سوسنگرد شهرستان دشت میشان واقع در 6 هزارگزی شمال خاوری سوسنگرد و 4 هزارگزی شمال راه عمومی اهواز به سوسنگرد و در ساحل شمالی رود کرخه . دشت و هوای آن گرمسیر
ساکرهلغتنامه دهخداساکره . [ رِ ] (اِخ ) (تپه ٔ...) تپه ای بقرب شهر رم ، که بر روی آن عامه ٔ مردم رم در سالهای 493 و 448 ق . م . برای گرفتن حکومت از دست اشراف عقب نشینی کردند.
شاکریلغتنامه دهخداشاکری . [ ک َ /ک ِ ] (معرب ، اِ) شاکر. معرب چاکر فارسی باشد و آن بمعنی مزدور و خادم است . (از منتهی الارب ) (دهار) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از آنندراج ). ج ، شاکریة. (از اقرب الموارد). رجوع به شاکر و چاکر شود.
شاکریهلغتنامه دهخداشاکریه . [ ک ِ ری ی َ ] (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ سوسنگرد شهرستان دشت میشان واقع در 6 هزارگزی شمال خاوری سوسنگرد و 4 هزارگزی شمال راه عمومی اهواز به سوسنگرد و در ساحل شمالی رود کرخه . دشت و هوای آن گرمسیر