شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ /ش َ غ َ ] (ع اِمص ) تباهی . || فتنه . (ناظم الاطباء). || گستاخی . (ناظم الاطباء). || تهییج مردم به فتنه و شر، چنانکه سپاهیان رابه انقلاب و قیام . (
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ غ َ ] (ع اِمص ، اِ) غوغا و شور و آواز بلند و هنگامه و نعره و فریاد. (ناظم الاطباء). غوغا. تقریباً عین معنی شور را دارد. (یادداشت مؤلف ) : چو بگذشت
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش ِ غ َب ب ] (ع ص ) شغب [ ش َ / ش َ غ ِ ]. شَغّاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شغاب شود.
شقبلغتنامه دهخداشقب . [ ش َ / ش ِ] (ع اِ) مغاک میان دو کوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || شکاف کوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج )
شقبلغتنامه دهخداشقب . [ ش َ ق َ / ش ِ ] (ع اِ) یک قسم درختی که بار آن مانند کُنار است . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
شغب ناکلغتنامه دهخداشغب ناک . [ ش َ غ َ ] (ص مرکب ) صاحب آوازه . (آنندراج ). خروشان . نالان . فریادکنان . (یادداشت مؤلف ). غرش کنان . با شور و غوغا : تا روی به جنبش ننهد ابر شغب ن
شغب ناکفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهپرآشوب؛ پرشور: ◻︎ به خدمت بر زمین غلتید چون خاک / خروشی برکشید از دل شغب‌ناک (نظامی۲: ۱۶۰).
شغبیلغتنامه دهخداشغبی . [ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب است به یداشغب که دو وادی از ابله میباشند. (از انساب سمعانی ).
شغبهلغتنامه دهخداشغبه . [ش َ ب َ / ب ِ ] (اِ) پوست بعضی از اندام که از کثرت کار فرمودن سخت و درشت و ستبر شده باشد. (از غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). و رجوع به شغ و شغر و شغه شود
شغب ناکلغتنامه دهخداشغب ناک . [ ش َ غ َ ] (ص مرکب ) صاحب آوازه . (آنندراج ). خروشان . نالان . فریادکنان . (یادداشت مؤلف ). غرش کنان . با شور و غوغا : تا روی به جنبش ننهد ابر شغب ن
شغبیلغتنامه دهخداشغبی . [ ش َ ] (اِخ ) زکریابن عیسی محدث . منسوب است به شغب و آن آبخوری است میان بصره و شام . (منتهی الارب ).
شغبیلغتنامه دهخداشغبی . [ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب است به یداشغب که دو وادی از ابله میباشند. (از انساب سمعانی ).
شغبهلغتنامه دهخداشغبه . [ش َ ب َ / ب ِ ] (اِ) پوست بعضی از اندام که از کثرت کار فرمودن سخت و درشت و ستبر شده باشد. (از غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). و رجوع به شغ و شغر و شغه شود