لغتنامه دهخدا
شغشغة. [ ش َ ش َ غ َ ] (ع مص ) جنبانیدن نیزه در مطعون یا سپوختن و نشاندن نیزه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).جنبانیدن سنان در مطعون . (تاج المصادر بیهقی ). داخل کردن و خارج کردن چیزی . گویند: شغشغه ٔ نیزه زننده ؛ هرگاه سنان را در مطعون بجنباند. (از اقرب الموارد)