شوماللغتنامه دهخداشومال . (نف مرکب ) شوی مال . شومالنده . || (اِ مرکب ) ابزاری که بدان پارچه را جلا دهند. (فرهنگ فارسی معین ). || نفع و فایده و سودا. (ناظم الاطباء).
شومالندهلغتنامه دهخداشومالنده . [ ل َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) شوی مالنده . شومال . کسی که پارچه را آهار دهد. (فرهنگ فارسی معین ).
شومالیلغتنامه دهخداشومالی . (حامص مرکب ) شوی مالی . شغل و عمل کسی که پارچه را آهار میدهد. (فرهنگ فارسی معین ).
شوی مالندهلغتنامه دهخداشوی مالنده . [ ل َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) شومالنده . شومال . رجوع به شومالنده شود.
شوی ماللغتنامه دهخداشوی مال . (نف مرکب ) شومال .شخصی را گویند که آهار و آش بر تار جامه ای که می بافند بمالد. (برهان ). نساج . در اصل لغت به معنی بافنده است و برخلاف اصل موضوع بمعنی شوی مال استعمال کنند. (ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ). رجوع به شومال شود.
شومالندهلغتنامه دهخداشومالنده . [ ل َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) شوی مالنده . شومال . کسی که پارچه را آهار دهد. (فرهنگ فارسی معین ).
شومالیلغتنامه دهخداشومالی . (حامص مرکب ) شوی مالی . شغل و عمل کسی که پارچه را آهار میدهد. (فرهنگ فارسی معین ).