شُعَيْبُفرهنگ واژگان قرآننام يکي از پيامبران الهي ( حضرت شعيب علي نبينا وعليه السلام پيامبر مردم مدين واصحاب ايکه بوده اند)
سهبلغتنامه دهخداسهب . [ س َ ] (ع مص ) گرفتن چیزی بسختی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
سهبلغتنامه دهخداسهب . [ س َ /س َ هَِ ] (ع ص ، اِ) دشت . || زمین برابر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اسب توانای فراخ دو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
شعبلغتنامه دهخداشعب . [ ش َ ع َ ] (ع مص ) گشاده گردیدن میان دو دوش و یا دو شاخ . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) .
ابوصالحلغتنامه دهخداابوصالح . [ اَ ل ِ ] (اِخ ) شعیب بن سلیمان شرغی . از مردم شرغ قریه ای به بخارا. رجوع به شعیب ... شود.
شعبلغتنامه دهخداشعب . [ ش ُ ع ُ ] (ع اِ) ج ِ شَعیب . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج ِ شعیب به معنی توشه دان یا توشه دان از دو چرم دوخته یا از دو طرف بریده و مشک کهنه . (آنندراج ). رجوع به شعیب شود.