شکارافکنانلغتنامه دهخداشکارافکنان .[ ش ِ اَ ک َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت حالیه . در حال شکارافکنی . در حال شکار کردن . شکارکنان : شکارافکنان دشتها درنوشت همی کرد نخجیر در کوه و دشت . نظامی .شکارافکنان در بیابان چین بپرداخت از گور و
افکنانلغتنامه دهخداافکنان . [ اَ ک َ ] (نف ، ق ) در حال افکندن : خروشان و کفک افکنان و سلیحش همه ماردی گشته و خنگش اشقر. دقیقی یا خسروی .همی رفت چون شیر کفک افکنان سر گور و آهو ز تن برکنان . فردوسی .
خیل خیللغتنامه دهخداخیل خیل . [ خ َ خ َ / خ ح ] (ق مرکب ) گروه گروه . فوج فوج : سپاهی که از بردع و اردبیل بیامد بفرمود تا خیل خیل . فردوسی .بنمود خیل خیل گنه پیش چشم من تا در کدام خیل کنم بیشتر نگ
شکارافکنلغتنامه دهخداشکارافکن . [ ش ِ اَ ک َ ] (نف مرکب ) شکارافگن . شکارانداز. شکاری . (آنندراج ). شکارچی . (یادداشت مؤلف ). صیاد. (ناظم الاطباء). افکننده ٔ شکار. شکارکننده : هر آنچ او فحل تر باشد به نخجیرشکارافکن بدو خوشتر زند تیر. نظامی .<