شکم پاره

شکم پاره

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) (زیست‌شناسی) [قدیمی] šekampāre = اسفرزه

شکم پاره

لغت‌نامه دهخدا

شکم پاره . [ ش ِ ک َرَ / رِ ] (ص مرکب ) آنکه شکم وی پاره و دریده باشد. || (اِ مرکب ) دارویی که اسفرزه نیز گویند. (ناظم الاطباء). اسپرزه . اسپغول . قارنی یارق . بذرقطونا. قطونا. اسفیوس . برغوثی . فسیلیون . (یادداشت مؤلف ). در کتب طب اسپغول است که به ...

شکم تله،شکم تره،شکم دره

لهجه و گویش تهرانی

بخور و نمیر،کارگری که در برابر خوراک کار میکند،کارمزد خوراکی،غذای اندک،کارگر بی مزد

باریک شکم

لغت‌نامه دهخدا

باریک شکم . [ ش ِ ک َ ] (ص مرکب ) کسی که شکمی لاغر و خرد دارد. مُخطَف البطن . خامِص . اَهضَم . هفهاف مُسمَئِل (در مرد)، حَمیص ُالحشاء ضَسرَه (در زن ). (منتهی الارب ).

بزرگ شکم

لغت‌نامه دهخدا

بزرگ شکم . [ ب ُ زُ ش ِ ک َ ] (ص مرکب ) بطین . کلان شکم . شکم گنده . اَبطن . عثجل . اجوف . (یادداشت بخط دهخدا).

پری شکم

لغت‌نامه دهخدا

پری شکم . [ پ ُ ی ِ ش ِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِمص مرکب ) بطنة. کظّة. سیری . || آبستنی . حاملگی .

تهی شکم

لغت‌نامه دهخدا

تهی شکم . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ش ِ ک َ ] (ص مرکب ) خالی شکم . گرسنه . (ناظم الاطباء). طلنفح ، گرسنه و تهی شکم . (منتهی الارب از یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : کوس تهی شکم را بود آرزوی آن نان یا قوم اطعمونی ، آوازش آمد از بر. خاقانی .رجوع به ماده ٔ بعد شود.

هم شکم

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [قدیمی، مجاز] hamšekam دو کودک که با هم از یک شکم زاییده شده باشند؛ دوقلو.

گران شکم

لغت‌نامه دهخدا

گران شکم . [ گ ِ ش ِ ک َ ] (ص مرکب ) بزرگ شکم . برآمده شکم . اَثَطّ. (منتهی الارب ).

نفخ شکم

لغت‌نامه دهخدا

نفخ شکم . [ ن َ خ ِ ش ِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آماسیدن و باد کردن شکم . رجوع به نفخ شود.

hypogastrium

پایین‌شکم

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[پزشکی] بخش میانی پایین‌ترین قسمت شکم که در زیر منطقۀ نافی واقع شده است

abdominal cavity

حفرۀ شکم

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم تشریحی] فضای داخل شکم که دربرگیرندۀ اندام‌های شکمی است و از بالا به دیافراگم و از پایین به حفرۀ لگنی منتهی می‌شود

abdomen, belly 2, venter

شکم 1

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم تشریحی] بخشی از بدن که بین قفسۀ سینه و لگن قرار دارد و دیافراگم آن را از قفسۀ سینه جدا می‌کند

antinode

شکم 2

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[فیزیک]‌ نقطه یا ناحیه‌ای بین دو گرهِ متوالی در موج ساکن که با حداکثر دامنه در نوسان است