شیخوخیةلغتنامه دهخداشیخوخیة. [ ش َ خی ی َ ] (ع مص ) شیخوخة. پیرگردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خواجه شدن . (منتهی الارب ). رجوع به شیخوخة شود.
شیخوخةلغتنامه دهخداشیخوخة. [ ش َ خ َ ] (ع مص ) پیرگردیدن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). پیر شدن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || خواجه شدن . (منتهی الارب ). رجوع به شیخ (ع مص ) شود.
شخاخیلغتنامه دهخداشخاخی . [ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب است به شخاخ که از قرای شاش (چاچ ) است . (از انساب سمعانی ).
شیخوخیتفرهنگ فارسی معین(ش یَُ) [ ع . شیخوخیة ] 1 - (مص جع .) پیر شدن . 2 - (اِمص .) پیر ی . 3 - مرشد بودن .
شیخوخیتلغتنامه دهخداشیخوخیت . [ ش َ / ش ِ خی ی َ] (از ع ، اِمص ) شیخوخیة. پیری : در ایام شیخوخیت رقم کفران و سمت عصیان بر چهره ٔ خویش کشیدن موجب ملامت و ندامت باشد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 39).
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ ] (ع مص ) پیر گردیدن . شیوخة [ ش ُ /شیو خ َ ]. شَیْخوخة. شَیْخوخیّة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). پیر شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). || خواجه شدن . (منتهی الارب ).