لغتنامه دهخدا
سابیا. (ع اِ) پوست که بچه در آن بود. (مهذب الاسماء). مشیمه که با بچه بیرون آید از زهدان . (منتهی الارب ). آن پوستی است که بچه در اوست و بیرون می آید با بچه . (شرح قاموس ) (ترجمه ٔ صحاح ) (تاج العروس ) (صحاح ). || پوستکی است تُنک که بر بینی بچه باشد وقت زادن و آن باید دور کرده