صبوحةلغتنامه دهخداصبوحة. [ ص َ ح َ ] (ع ص ، اِ) ناقه ای که آن را پگاه دوشند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
سبوحةلغتنامه دهخداسبوحة. [ س َح َ ] (اِخ ) از اسماء مکه است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). نامی است مکه را عمرهااﷲ. (مهذب الاسماء).
سبوحةلغتنامه دهخداسبوحة. [ س َ ح َ ] (اِخ ) نام وادیی است که از نخله ٔیمانیه به بستان بن سامر عامر متصل میشود. (معجم البلدان ). وادیی است بعرفات . (منتهی الارب ) : قلت له یوماً ببطن سبوحةفی موکب زجل الهواجر مُبرد.ابن احمر (از معجم البلدان )
شباحةلغتنامه دهخداشباحة. [ ش َ ح َ ] (ع مص ) پهن بازو گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دو ذراع کسی پهن بودن . (از اقرب الموارد).
شباعةلغتنامه دهخداشباعة. [ ش ُ ع َ ] (ع اِ) باقیمانده بعد سیری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). باقیمانده از طعام و شراب پس از سیری . (ناظم الاطباء).
شباعةلغتنامه دهخداشباعة.[ ش َ ع َ ] (ع مص ) بسیار و وافر گردیدن عقل . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
پگاهلغتنامه دهخداپگاه . [ پ َ / پ ِ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) بگاه . سخت زود.زود (بامداد). سپیده دم . سفیده ٔ صبح . صبح زود. صبح نخستین . صبح صادق . سَحر. سرگاه . بَکر. بُکرَة. فجر.عُجسَة. غدوة. غداة. غدیّة. (منتهی الارب ) : سپهبدش را
اصبوحةلغتنامه دهخدااصبوحة. [ اُ ح َ ] (ع اِ) اول روز. (قطر المحیط). صباح : اتیته اصبوحة کل یوم ؛ یعنی آمدم او را صباح هر روز. (منتهی الارب ). بامداد. (ربنجنی ). ج ، اصابیح . (مهذب الاسماء).