لغتنامه دهخدا
اصطخاب . [ اِ طِ ] (ع مص ) بانگ و فریاد کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اصطخاب الطیر؛ بانگ و فریاد مرغان و اختلاط آواز ایشان . (منتهی الارب ). بهم بانگ کردن . (تاج المصادربیهقی ). افغان کردن . بانگ کردن . (زوزنی ). اصطخاب طیر و جز آن ؛ اختلاط آوازهای آنها در