صعفضلغتنامه دهخداصعفض . [ ص َ ف َ ] (اِ) از کلمات تذکاریه ٔ ابجدی نزد مسلمین مغرب زمین بجای سعفص متداول . رجوع به ذیل برهان قاطع چ دکتر معین ج 1 ص 77 شود.
شعفاتلغتنامه دهخداشعفات . [ ش َ ع َ ] ع اِ) ج ِ شَعَفَة. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ِ شعفة، به معنی سر کوه و سر هر چیزی . (آنندراج ). و رجوع به شعفة شود.
شعیفاتلغتنامه دهخداشعیفات . [ ش ُ ع َ ] (ع اِمصغر) تصغیر شَعَفة. (اقرب الموارد). گیسوهای خرد.- امثال :ما علی رأسه الا شعیفات ؛ یعنی نیست بر سراو مگر موی چند از گیسو، درباره ٔ مفلس بی چیز گویند.(از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم ا