طاعةلغتنامه دهخداطاعة. [ ع َ ] (ع اِمص ) طاعت . رجوع به طاعت شود. نزد فرقه ٔ معتزلة سازواری با خواست حق و نزد اهل سنت و جماعت سازواری با فرمان حق است ، بی آنکه با خواست او عزاسمه سازوار باشد و مورد اختلاف در این باره آن است که آیا واجب است مأموریت مطمح خواست حق واقع شود یا نه ؟ معتزله برآنند
تاعةلغتنامه دهخداتاعة. [ ع َ ] (ع اِ) یک لخت سطبر از فله . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط).
یتوعیةلغتنامه دهخدایتوعیة. [ ی َ تو / ی َت ْ تو عی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) دارای خواص یتوع بودن : و فیه [ فی خاماسوقی ] یتوعیة ما. (ابن بیطار).
توحیةلغتنامه دهخداتوحیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) شتابانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). شتابانیدن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). یقال : وحی الدواء الموت ؛ ای عجله . (اقرب الموارد).
ثاعةلغتنامه دهخداثاعة. [ ع َ ] (ع مص ) یک مرتبه انداختن قی . || روان شدن ،چنانکه آب : ثاع الماء؛ روان شد آب . (منتهی الارب ).
تأحیةلغتنامه دهخداتأحیة. [ ت َءْ ی َ ] (ع مص ) تکرار نمودن یک صدا مانند کلمه ٔ آه آه . || پس دوزی کردن . کناره دوختن . (ناظم الاطباء).
سمعاً و طاعةًلغتنامه دهخداسمعاً و طاعةً. [ س َ عَن ْ وَ ع َ تَن ْ ] (ع ق مرکب ) یعنی نسمع و نطیع. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بچشم . بالای چشم : خاتونی از عرب همه شاهان غلام اوسمعاً و طاعة سجده کنان هفت کشورش .خاقانی (دیوان چ سجادی ص <span class
طاعتفرهنگ فارسی معین(عَ) [ ع . طاعة ] 1 - (مص م .) فرمانبرداری کردن .2 - عبادت کردن .3 - (اِمص .) فرمانبرداری . 4 - عبادت .
مستطاعةلغتنامه دهخدامستطاعة. [ م ُ ت َ ع َ ] (ع ص ) مؤنث مستطاع که نعت مفعولی است از استطاعة. رجوع به مستطاع و استطاعة شود. || قدرت داشته شده و دسترس داشته شده . (غیاث ) (آنندراج ).
قطاعةلغتنامه دهخداقطاعة. [ ق َ ع َ ] (ع مص ) سخن نتوان گفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): قَطُعَ الرجل ُ قَطاعَةً؛ لم یقدر علی الکلام . (اقرب الموارد). || کم شدن زبان درازی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
قطاعةلغتنامه دهخداقطاعة. [ ق ُ ع َ ] (ع اِ) پاره ٔ جداکرده از چیزی . || آنچه از بریدن افتد. || پاره ٔ جداشده از ادیم خاصه . || لقمه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
واجب الطاعةلغتنامه دهخداواجب الطاعة. [ ج ِ بُطْ طا ع َ ] (ع ص مرکب ) کسی که اطاعتش واجب است . واجب الاطاعه : امام واجب الطاعة.
واجب الاطاعةلغتنامه دهخداواجب الاطاعة. [ ج ِ بُل ْ اِع َ ] (ع ص مرکب ) آنکه یا آنچه اطاعت او لازم باشد.