لغتنامه دهخدا
طراغوبوغن . [ طِغ ُ ] (معرب ، اِ) قومینی .قومین . مثلث . نوعی از گیاهان از خانواده ٔ مرکبان ، شامل پنجاه نوع که در قاره ٔ قدیم یافته شود. (در فرانسه پنج قسم آن وجود دارد). این گیاه را رازی یاد کرده و آنرا قوسی نامیده است . دیسقوریدوس در دوم گوید: و برخی آنرا قومسی خوانده اند.