ایوان آب‌سنگreef terrace, reef-front terraceواژه‌های مصوب فرهنگستانسطحی فرسایش‌یافته شبیه به طاقچه یا نیمکت که شیب دریاسو (seaward) دارد
پادگانهterraceواژه‌های مصوب فرهنگستانسطح دراز و باریک و به‌نسبت تراز یا اندکی شیبدار با پهناوری کمتر از دشت که دو دامنۀ پرشیب آن را محصور کند
پادگانۀ رودپیچmeander terraceواژه‌های مصوب فرهنگستانپادگانۀ رودخانه‌ای کوچکی که براثر حرکت جانبی رودپیچ و بریده شدن سیلاب‌دشت‌های قدیمی و مرتفع ایجاد می‌شود
پادگانۀ زمینلغزهایlandslide terraceواژه‌های مصوب فرهنگستانپادگانهای کوتاه با سطحی ناهموار که براثر زمینلغزه ایجاد می‌شود
طرزلغتنامه دهخداطرز. [ طَ رَ ] (ع مص ) صورت گرفتن سپس ثِخانت وسطبری . || نیکخوی گردیدن سپس زشتخوئی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوش خلق شدن . || لباس پسندیده و فاخر پوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
طرزفرهنگ فارسی عمید۱. شکل و صورت چیزی؛ هیئت.۲. طریقه؛ روش؛ قاعده.۳. (ادبی) سبْک.۴. (موسیقی) گوشه‌ای در دستگاه‌های همایون و راست‌پنجگاه.
طرزلغتنامه دهخداطرز. [ طَ ] (اِخ ) دهی از بخش راور شهرستان کرمان ، در 38هزارگزی شمال باختری راور، کنار راه فرعی کوهبنان به راور. کوهستانی سردسیر با 250 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول آنجا غلات و تریاک و پنبه و شغل اهالی زرا
طرزلغتنامه دهخداطرز. [ طَ ] (معرب ، اِ) هیئت و شکل چیزی . (منتهی الارب ). جوالیقی آرد: فارسی معرب است . عرب میگوید طرز فلان طرز نیکی است ؛ یعنی زی و هیئت او. و این کلمه در جید هر چیز بکار برده شده است . رؤبة گوید: فاخترت من جید کل شی ٔ. (المعرب جوالیقی ص 224</span
متطرزلغتنامه دهخدامتطرز. [ م ُ ت َ طَرْ رِ ] (ع ص )جامه ٔ نگارین . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). حاشیه ٔ زردوزی و نگارین . (ناظم الاطباء).
مطرزلغتنامه دهخدامطرز. [ م ُ طَرْ رِ ] (اِخ ) ابوعمرو مطرز، محمدبن عبدالواحدبن ابی هاشم . از ائمه لغت و علماء نحو است . اصلا از مردم ابیورد خراسان بود از این جهت او را در نسبت «باوردی » نویسند چه ابیورد را «باورد» نیز مینامند. در دارالسلام بغداد مقام داشت . در کسب هنر شیخ ابوالعباس تغلب نحوی
مطرزلغتنامه دهخدامطرز. [ م ُ طَرْ رِ ] (اِخ ) قاسم بن زکریابن یحیی بغدادی مکنی به ابوبکر و معروف به مطرز (220 - 305 هَ . ق .) از حفاظ حدیث و مردی ثقة و بسیار حدیث بود. وی در بغداد درگذشته است . (از الاعلام زرکلی ج <span class
مطرزلغتنامه دهخدامطرز. [ م ُ طَرْ رِ ] (اِخ ) محمدبن علی بن محمد سلمی مکنی به ابوعبداﷲ مطرز. وی مردی نحوی مقری و از اهل دمشق و اشعری مذهب بود. او راست مقدمه ٔ مطرزیه در نحو. (الاعلام زرکلی ج 7 ص 162).
