لغتنامه دهخدا
طعیمةبن عدی . [ طُ ع َ م َ ت ُ ن ُ ع َ دی ی ] (اِخ ) کافری بود که روز بدر بر دست حمزةبن عبدالمطلب عم ّ آن حضرت صلی اﷲ علیه و آله و سلم کشته شد و در عوض خون او وحشی عبدِ جُبیربن مطعم بن عدی به حکم جُبیر حمزه را به روز اُحُد شهید کرد. (منتهی الارب ). درحبیب السیر آورده که طعیمة