طوسلغتنامه دهخداطوس . (اِخ ) نام یکی از شاهان مصر که پس از شورش آنجا در زمان داریوش دوم بسلطنت رسیده اند. ابوریحان در آثارالباقیه (چ لیپزیک 1923 ص 91)نام ایشان را چنین نوشته است : آمرطیوس ، نافرطاس ، اوخرس ، فساموث ، موثاطوس
طوسلغتنامه دهخداطوس . (ع اِمص ) دوام و همیشگی چیزی . (منتهی الارب ). || (اِ) دوائی که جهت حفظ صحت خورند. (منتهی الارب ). داروئی که برای حفظ آشامیده شود. (منتخب اللغات ). || (مص ) بپوشانیدن . (تاج المصادر).
طوسلغتنامه دهخداطوس . [ طَ ] (ع اِ) ماه . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). || (اِمص ) خوبی و تازگی چهره بعدِ بیماری . (منتهی الارب ). خوبی رو وتازگی آن بعد از رستن از بیماری . (منتخب اللغات ). || (مص ) خوبرو شدن . || پاسپر کردن . (منتهی الارب ). زیر پای مالیدن . (منتخب اللغات ).
طوسلغتنامه دهخداطوس . (اِخ ) پسر نوذر. وی در دربار چند شاهنشاه ایران ، کیقباد و کاوس و کیخسرو، مقام اسپهبدی داشته است . رجوع به توس در همین لغت نامه و آنندراج و فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 44 و شاهنامه ٔ فردوسی شود.
پتوسلغتنامه دهخداپتوس . [ پ ِ ] (اِخ ) مردی رومی که او را به تهمت مخالفت با کُلد امپراطور روم محکوم به مرگ کردند و زن او مسماة به آرّی آرّیا پیش از او خود را بکشت و قبل از مرگ برای تشجیع شوهر خود گفت «پتوس ، بنگر مرگ را تعبی نیست » .
تئوسلغتنامه دهخداتئوس . [ ت ِ ئُس ْ ] (اِخ ) بندری است به آسیای صغیر و بر جنوب شرقی شبه جزیره ٔ «کلازومن » قرار دارد.موطن «آناکرئون » و یکی از دوازده شهر متحد «ایونین » بود. مؤلف قاموس الاعلام ترکی آرد: به سنجاق ازمیر و در قضای سفریحصار و بر جنوب سفریحصار واقع است . نام قدیمی ناحیه ٔ مرکزی م
طوسیفرهنگ فارسی عمید۱. از مردم طوس: فردوسی طوسی، اسدی طوسی، خواجه‌نظام‌الملک طوسی.۲. (صفت نسبی، اسم) رنگ سبز که به سفیدی زند؛ خاکستری.۳. (اسم) [قدیمی] نوعی شال.
طوسانلغتنامه دهخداطوسان . (اِخ ) نام محلی که برحسب روایت ، طوس نوذر سردار کیخسرو ساخت در محلی که کوسان نام داشت و آن در ناحیه ٔ پنجاه هزار مازندران است . (مازندران و استراباد رابینو ص 160 بخش انگلیسی ).
بارلغتنامه دهخدابار. (اِخ ) نام دهی است از ولایت طوس . (برهان ). نام شهری در نزدیکی طوس . (ناظم الاطباء).
پاژلغتنامه دهخداپاژ.(اِخ ) باژ. دیهی از طوس و بعضی آن را مولد فردوسی گفته اند. نام دهی است از بلوکات طوس . (برهان ). فاز.
کروانلغتنامه دهخداکروان . [ ک َ رَ ] (اِخ ) دهی است به طوس . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). قریه ای است در طوس . (از معجم البلدان ).
جوشلغتنامه دهخداجوش . (اِخ ) دهی است به طوس . (منتهی الارب ). قصبه ایست نزدیک طوس . (معجم البلدان ) (مرآت البلدان ج 4 ص 287).
طوسیفرهنگ فارسی عمید۱. از مردم طوس: فردوسی طوسی، اسدی طوسی، خواجه‌نظام‌الملک طوسی.۲. (صفت نسبی، اسم) رنگ سبز که به سفیدی زند؛ خاکستری.۳. (اسم) [قدیمی] نوعی شال.
طوسانلغتنامه دهخداطوسان . (اِخ ) نام محلی که برحسب روایت ، طوس نوذر سردار کیخسرو ساخت در محلی که کوسان نام داشت و آن در ناحیه ٔ پنجاه هزار مازندران است . (مازندران و استراباد رابینو ص 160 بخش انگلیسی ).
دانای طوسلغتنامه دهخدادانای طوس . [ ی ِ ](اِخ ) فردوسی طوسی . (شرفنامه ) (برهان ) : سخنگوی پیشینه دانای طوس که آراست روی سخن چون عروس .نظامی .
دراسطوسلغتنامه دهخدادراسطوس . [ دَ س َ ] (اِخ ) یکی ازحکما که در صنعت کیمیا (زرسازی ) بحث کرده و به عمل اکسیر تام دست یافته است . (از الفهرست ابن الندیم ).
دسقیروطوسلغتنامه دهخدادسقیروطوس . [ دِ ] (اِخ ) تلفظی است از ذیاسقوریذوس . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به ذیاسقوریذوس در ردیف خود شود.
حجر اطاغیطوسلغتنامه دهخداحجر اطاغیطوس . [ ح َ ج َ رِ ؟ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) رجوع به حجر اناخاطس و حجر غاغاطیس شود.
