عاقورلغتنامه دهخداعاقور. (ع ص ) سرج عاقور؛ زین ریش کن پشت ستور. (منتهی الارب ) (شرح قاموس ) (اقرب الموارد). || حمار عاقور؛ خر گزنده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خر هار.
عاقرلغتنامه دهخداعاقر. [ ق ِ ] (اِخ ) ریگزاری است در منازل جریرالشاعر، و بعضی گویند عاقر ریگ های بزرگ را گویند. (معجم البلدان ).
عاقرلغتنامه دهخداعاقر. [ ق ِ ] (ع ص ) نحرکننده ٔ شتر و کسی که دست و پای شتر با شمشیر زند. (ناظم الاطباء). || زن که آبستن نشود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). زن که نمیزاید : و کانت امرأتی عاقراً. (قرآن 5/19). ج ، عُقّر و عَ
خر گزندهلغتنامه دهخداخر گزنده . [ خ َ رِ گ َ زَ دَ / دِ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خری که عادت بگاز گرفتن دارد. (یادداشت بخط مؤلف ). حمار عاقور. (منتهی الارب ).