لغتنامه دهخدا
عجباء. [ ع َ ] (ع ص ) زن به شگفت آرنده از حسن و زشتی خود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). از لغات اضداد است . || شترماده ای که از لاغری و باریکی حلقه دبر او بلند برآمده باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || شتر ماده ٔ دفزک درشت . (منتهی الارب ) (آنندراج
