لغتنامه دهخدا
عقرة. [ ع ُ ق َ رَ ] (ع اِ) شبه که زنان با خود دارند تا آبستن نشوند. (منتهی الارب ). مهره ای است که زنان بر تهیگاه خود بندند تا آبستن نشوند. و عقرة در «عقرةالعلم النسیان » به همین معنی است . (از اقرب الموارد). || (ص ) سرج عقرة؛ زین که پشت ریش گرداند شتر را. || رجل عقرة؛ مرد ک