لغتنامه دهخدا
علقمه ٔ نخعی . [ ع َ ق َ م َ ی ِ ن َ خ َ ] (اِخ ) ابن قیس بن عبداﷲبن مالک بن علقمةبن سلامان ، مکنی به ابوشبل کوفی . وی عم ّ أسودبن یزید و خال ابراهیم تمیمی ، و فقیه بود و در دوره ٔ جاهلیت و اسلام میزیست . از ابوبکر و عمرروایت میکند. وفات او را در 7