غرشتلغتنامه دهخداغرشت . [ غ ُرْ رِ ] (اِمص ) اسم مصدر از غریدن ، نظیر: خورشت . آواز و صدای مهیب و بامهابت حیوانات باشد عموماً. (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی ). آوازجانوران درنده . (
غرشتفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= غُرّش: ◻︎ غرشت پلنگ دولت تو / بر شیردلان دریده خفتان (خاقانی: ۳۴۸ حاشیه).
قرشتلغتنامه دهخداقرشت . [ ق َ رِ ش َ ] (اِ) نام ششمین صورت از صور هشتگانه ٔ حروف جُمَّل . رجوع به قریسات شود.
غربت کشیدنلغتنامه دهخداغربت کشیدن . [ غ ُ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) دور از وطن بودن . غربت دیدن . غربت کردن . رجوع به غربت شود.
غربت گرایلغتنامه دهخداغربت گرای . [ غ ُ ب َ گ َ / گ ِ ] (نف مرکب ) آنکه به غربت تمایل کند. غربت گزین : به یاد حریفان غربت گرای کز ایشان نبینم یکی را به جای .نظامی .
اشیههلغتنامه دهخدااشیهه . [ اَ هََ / هَِ ] (اِ) آواز و شیهه ٔ اسب را گویند. (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. (شرفنا
غرشستانلغتنامه دهخداغرشستان . [ غ َ ش ِ ] (اِخ ) یاقوت در معجم البلدان گوید: غرشستان منسوب به غرش ، و معنای آن جای غرش است و آن را غَرِشتان نیز گویند، و آن ولایت مستقلی است که از ط
غرشلغتنامه دهخداغرش . [ غ ُ رِ / غ ُرْ رِ ] (اِمص ) اسم مصدر از غریدن . آواز بامهابت حیوانات . (فرهنگ رشیدی ). آواز کردن و هیبت . (غیاث اللغات ). آواز مهیب . غُرِّشت . (حواشی ب
صدای انفجاریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ی انفجاری، صدای شدیدِ ناگهانی، رعد، آسمان‌قرمبه، غرش، صدای بسته‌شدنِ در، درق، تق صدای شکستن یا شکاف برداشتن: تَراک، گرمپ، انفجار، صدای توپ، غرشت
