غنچه

غنچه

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: qonče) در گیاهی گلی که شکفته نشده و هنوز گلبرگ‌ها و کاسبرگ‌هایش فشرده و جمع‌اند ؛ در قدیم به مجاز دهان کوچک و زیبای معشوق.

غنچه

واژگان مترادف و متضاد

شکوفه، غنجه، نوگل

غنچه

لغت‌نامه دهخدا

غنچه . [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ) گل ناشکفته باشد به تازی بُرعوم گویند. (فرهنگ اسدی ). نَور. (منتهی الارب ). گل ناشکفته . گلی که هنوز باز نشده است . (ناظم الاطباء) : چو سر کفته شد غنچه ٔ سرخ گل جهان جامه پوشید همرنگ مل . عنصری (از فرهنگ اسدی ).آستین برزد...

غنچه

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) ‹غنجه› (زیست‌شناسی) qonče گلی که هنوز شکفته و باز نشده؛ گل ناشکفته.

غنچه

فرهنگ فارسی معین

(غُ چِ) (اِ.) 1 - گل ناشکفته . 2 - حباب آب . 3 - گنبد.

غنچه

فرهنگ فارسی معین

( ~.) گلوله کرده ، غنده .

غنچه

لهجه و گویش اصفهانی

تکیه ای: qomča طاری: qunča طامه ای: qomča طرقی: qomča کشه ای: qomča نطنزی: qonča

غنچه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bloom

غنچه

دیکشنری فارسی به عربی

برعم

غنچه غنچه شدن

لغت‌نامه دهخدا

غنچه غنچه شدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ غ ُ چ َ / چ ِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مانند غنچه شدن . غنچه وار گشتن : بر لب دجله ز بس بوس لب نوش لبان غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمین .خاقانی .

برس غنچه

لغت‌نامه دهخدا

برس غنچه . [ ب ُ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) تخم سرو کوهی باشد و آن سیاه رنگ وفربه میشود سعوف آن کرم شکم را میکشد و آنرا بعربی جوزالابهل و ثمرةالعرعر خوانند. (برهان ) (آنندراج ).

گل غنچه

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: gol qonče) غنچه‌ی گل ؛ (در قدیم) گلگونه که زنان به روی خود می‌مالند ، غازه ، سرخاب .

غنچه سا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: qončesā) غنچه + سا پسوند شباهت ، چون غنچه ، مثل غنچه . ← غنچه .

flower bud abscission

غنچه‌ریزی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[کشاورزی- علوم باغبانی] ریزش غنچه براثر تشکیل لایۀ ریزشی