لغتنامه دهخدا
غیداقی . [ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به غیداق (اِخ ). رجوع به غیداق شود. || نوعی از تیر بغایت سخت که سنگ را میشکند و از غیداق آرند. (از برهان قاطع) (از غیاث اللغات ) (از آنندراج ) : به یک گشاد ز شست تو تیر غیداقی شود چو پاسخ کهسار باز تا غیداق .<br