فوهاءلغتنامه دهخدافوهاء. [ ف َ ] (ع ص ) چاه گشاده دهانه . (منتهی الارب ). || مؤنث افوه است : محالة فوهاء؛ چرخ درازدندانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || طعنة فوهاء؛ گشاده . (اقرب الموارد).
فیاحلغتنامه دهخدافیاح . [ ف َی ْ یا ] (ع ص ) بحر فیاح ؛ دریای فراخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || رجل فیاح ؛ مرد فیاض به عطا. (اقرب الموارد).