فخریهلغتنامه دهخدافخریه . [ ف َ ری ی ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دربقاضی بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور که در سه هزارگزی جنوب نیشابور واقع است . ناحیه ای است واقع در جلگه ، معتدل و
فطریةلغتنامه دهخدافطریة. [ ف ِ ری ی َ ] (ع ص نسبی ) فطریه . مؤنث فطری . طبیعیه . ج ، فطریات .- امور فطریه ؛ امور طبیعی . (از فرهنگ فارسی معین ).|| (اِ) (اصطلاح شرع ) آنچه در رو
ابوعبدالغتنامه دهخداابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) خطیب قلعة الفخریه . محمدبن عبداﷲ. رجوع به محمد... شود.
حسین اهدللغتنامه دهخداحسین اهدل . [ ح ُ س َ ن ِ اَ دَ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان بن ابی بکربن علی أهدل حسینی علوی شافعی معروف به ابن اهدل و ملقب به بدرالدین . متولد فخریه به یمن در 779
خودفروشلغتنامه دهخداخودفروش . [ خوَدْ / خُدْ ف ُ ] (نف مرکب ) لاف زننده . گزاف گوینده . فخریه کننده . (ناظم الاطباء). متکبر. آنکه از خود بیجهت راضی است . خودنما : گفتیم ای خودفروش
خودنماییلغتنامه دهخداخودنمایی . [ خوَدْ / خُدْ ن ُ / ن ِ / ن َ ] (حامص مرکب ) تظاهر. (یادداشت مؤلف ). خودستایی . تکبر. غرور. فخریه . (ناظم الاطباء) : چو زورآوران خودنمایی مکن بر اف
متباهیلغتنامه دهخدامتباهی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) تفاخرکننده یکی بر دیگری . (آنندراج ). فخریه کننده مر دیگری را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تباهی شود.
