فرآشوبیدنلغتنامه دهخدافرآشوبیدن . [ ف َ دَ ] (مص مرکب ) برآشوبیدن . برآشفتن . فرآشفتن : چون کار جهان چنین فراشوبدسر برکند از جهان جهانداری . ناصرخسرو.رجوع به فرآشفتن شود.
فرآشفتنلغتنامه دهخدافرآشفتن . [ ف َ ش ُ ت َ ] (مص مرکب ) برآشفتن . فرآشوبیدن . رجوع به فرآشوبیدن شود.